κουρατορία

κουρατορία και κουρατωρία, ἡ (ΑM κουρατορία, Α και κουρατορεία)

(στη Ρώμη και στο Βυζάντιο) το αξίωμα τού κουράτορος, τού επιμελητή και επόπτη, ιδίως, τών βασιλικών κτημάτων

αρχ.

το κτήμα που βρίσκεται υπό επιστασία.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. κουρατορία < κουράτωρ, -ορος, ενώ ο τ. κουρατορεία < κουρατορεύω].